سخنرانی محمدحسین صفار هرندی در جمع دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه با حضور متراکم دانشجویان که علاوه بر صندلی ها راهرو وسط و انتهای سالن را پر کرده بودند روز دوشنبه -پریروز- برگزار شد. ورود وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی به این سالن با ابراز احساسات انقلابی و ارزشی دانشجویان مواجه شد و در طول صحبت طولانی وی نیز، دانشجویان بارها سخنان او را در نقد فتنه گران و عملکرد آنان مورد تحسین قرار دادند.

در این میان یک نفر از دانشجویان که از سوی فتنه گران به تور افتاده بود و به او گفته بودند که جمعی با تو همراه خواهند شد اقدام به سر دادن شعار انحرافی کرد ولی حتی یک نفر با او همراه نشد و در نهایت این فرد پس از چند بار تک خوانی! به تنهایی سالن را ترک کرد و بقیه دانشجویان که تعدادشان از 600 نفر فراتر می رفت تا پایان سخنرانی با آرامش و اعلام حمایت از سخنان صفار هرندی در سالن باقی ماندند.
حالا بخوانید گزارش سایت میرحسین موسوی(کلمه) و همچنین «جرس» را: «صفار هرندی و هیات همراهش با شعارهای دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه غافلگیر شدند. پس از این شعارها جمع کثیری]!؟[ از دانشجویان شروع به دست زدن متمادی در حمایت از شعار دهندگان نمودند که تا مدت طولانی ادامه داشت و مجری مراسم با درخواست مکرر خود سعی در آرام نگه داشتن جو آمفی تئاتر نمود اما با بی توجهی دانشجویان همراه شد.» این سایت مدعی شد: «در خارج از سالن و در هنگام خروج تعدادی از دانشجویان از درب های خروجی دانشگاه، دو تن از دانشجویانی که در مراسم شرکت کرده بودند توسط افراد لباس شخصی و با هماهنگی حراست دانشگاه بازداشت شدند.»
سایت میرحسین در این ماجرا به فضاحت عجیبی تن داده است چرا که دانشجویان پای سخنرانی کسی که او را قبول نداشته باشند حضور نمی یابند تا آن را ترک کنند. اگر هم گروه مخالف بخواهد سخنرانی فردی را به هم بزند این کار را در حین سخنرانی سخنران انجام می دهد نه قبل از شکل گیری جلسه، در واقع این سایت اذعان کرده است که سالن مملو از دانشجویانی بود که برای شنیدن سخنان صفار هرندی اجتماع کرده بودند البته این اعتراف سنگینی است چرا که فتنه گران به دروغ این دانشگاه را حیاط خلوت خود معرفی می کردند. وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی هیات همراهی نداشته تا بااو وارد سالن شده باشند و در این روزاتفاقی نیفتاده تا کسی دستگیر شده باشد. آن یک نفر شعار دهنده هم به فرد و یا جایی آسیب نزده بود تا مستوجب بازداشت باشد. مشکل فتنه گران این است که نه در تنور آنان نانی پخته می شود و نه کسی این لانه را دق الباب می کند. یک راه باقی می ماند و آن هم جبران این همه مافات در «محیط مجازی».
این ماجرا نشان می دهد اگر فتنه گران هواداری هم در جایی داشته باشند به دلیل افتادن تشت رسوایی فتنه گران از بام، در جمع ها آفتابی نمی شوند و در عین حال برای آنکه اظهار وجود نمایند یک یا چند نفر آدم از همه جا بی خبر را پیدا می کنند تا به نمایندگی از میلیون ها هوادار مجازی به مقابله با جمعیت های متراکم حقیقی بروند تا اگر چوبی هم آمد بر سر فرد یا افرادی بخورد که ربطی به آنان ندارد!